سلجوقيان آناتـولي

سلجوقيان آناتولي

سلجوقيان غرب كه به سلجوقيان روم شهرت يافته اند، سر سلسله آنان سليمان بن قتلمش بود كه به سال 470 ه.ق. بر غرب تسلط يافت. اندكي فترت حاصل شد تا ملكشاه توانست با جنگ ملازگرد ، كار غرب را يكسره كند. بعد از آن تاريخ، قليچ ارسلان و داود بن سليمان به حكومت غرب گماشته شدند. سپس ، پسرش ملكشاه تا سال 500 ه.ق و برادرش ركن الدين مسعود تا سال 510 ه.ق. و بالاخره عز الدين قيچ ارسلان ثاني تا سال 551 ه.ق. حكومت راندند . در اين ايام بود كه حكومت سلاجقه روم نيز در شهرهاي گوناگون پراكنده شد. شهرهايي مثل توقات، نيكسار، ابلستان، ‌قيصريه، سيواس، ‌آق سراي، ملطيه و آنقره هر كدام حكام نيمه مستقل داشتند. عز الدين قليچ ارسلان سوم به سال 600ه.ق. درگذشت. علاءالدين كيقباد، پسر كيخسرو، به سال 616 ه.ق.به سلطنت رسيد و در سال 634 ه.ق. مسموم شد. اولاد او تا ذيحجه سال 674 ه.ق. بر قونيه حكومت مي راندند و از بعض آنان ، مانند قليچ ارسلان چهارم ( فوت سال 732 ه.ق. ) سكه هايي نيز باقي است . ولي ، ديگر حكومت غرب از تسلط سلجوقيان خارج شده بود و به تيره ديگر تركان ، يعني خلفاي عثماني ، انتقال يافت .