ابوحمزه خراساني از مشايخ بزرگ تصوف ايران در قرن سوم هجري است. عبدالرحمن جامي درباره او مينويسد:
« گفته اند اصل وي از نيشابور بوده با مشايخ عراق صحبت داشته و سفر کرده و از اقران جنيد بوده و با ابوتراب نخشبي صحبت داشته و سفر کرده و با ابوسعيد خراز رفيق بوده. وي از جوانمردان مشايخ است..... ابوحمزه در وجد و صحت حال مثل نداشت. گويند که چون آواز باد بشنيدي وجدش رسيدي وقتي در خانه حارث محاسبي آواز گوسپندي شنيد و وجدش رسيد گفت: عزالله جل جلاله! حارث گفت اين چه حال است؟ اگر بيان کني فبها و نعم و اگر نه ترا بکشم. گفت: اي بيچاره برو و خاکستر و نخاله با هم بياميز و بخور. چندين سال بايد تا ترا اين مسأله روشن شود. »
مرگ او را به سال 290 هجري ثبت کرده اند.
۱۳۸۹ اسفند ۱۸, چهارشنبه
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
0 نظرات:
ارسال یک نظر