شيخ روزبهان بقلي

شيخ ابو محمد روزبهان پسر ابي نصر بقلي فسائي شيرازي معروف به شيخ شطاح به سال 522 هجري در شهر فسا از توابع فارس متولد شد. در اوايل حال به عراق و کرمان و حجاز و شام مسافرت کرد و با شيخ ابوالنجيب سهروردي در اسکندريه به نزد صدرالدين ابوطاهر احمد بن محمد سلفه اصفهاني صحيح بخاري را استماع کرد.

استاد او در فقه، ارشدالدين ابوالحسن علي نيريزي بوده و خرقه از دست "شيخ سراج الدين محمود بن خليفة بن عبدالسلام بن احمد بن سال به" پوشيده است. در اطراف شيراز و کوهستانهاي آن به رياضتهاي شديد اشتغال داشته و هميشه در حال وجد دائم و استغراق بوده است.

بنا بر آنچه نقل شده وي مدتها در مکه مجاور بوده است و در مراجعت به شيراز بمدت زياد در جامع عتيق به وعظ و ارشاد پرداخته است.

در اوايل حال از اصحاب سماع بوده و در آخر از آن اعراض کرده است و سپس در دروازه "خداش" شيراز رباطي ساخته و در آن به تربيت مريدان و اطعام آيندگان و روندگان عمر گذرانده است. عاقبت بفلج دچار شده و در محرم سال 606 هجري جهان را بدرود گفته است، و جنب رباط قديم که بعدها توسعه يافته، بخاک سپرده شده است.

آثار تکيه و مزار شيخ بقلي تا چند سال گذشته در جنوب شرقي شيراز باقي و مطالف اهل حال بوده است. و امروز هم سنگ خانه جاويداني او در محله "بال کفت" شيراز پيداست.

در حالات و سخنان و کرامات شيخ روزبهان بقلي، نوه او شيخ شرف الدين ابراهيم بن شيخ السلام صدرالدين "روزبهان ثاني"، کتابي به اسم: تحفةالعرفان في ذکر سيدالاقطاب روزبهان، ترتيب داده است. تأليف هاي او بشرح زير است:

کتاب عبهرالعاشقين، کتاب منهج السالکين، عرائس البيان في حقايق القرآن، کتاب مشرب الارواح، کتاب منطق الاسرار، کتاب شرح الطواسين و چند کتاب ديگر.