شيخ جمال الدين احمد جوزجاني

علاءالدوله سمناني عارف اواخر قرن هفتم و اوايل قرن هشتم هجري گفته است که: "شيخ احمد عجب مردي ذاکر بوده است. مرتبه عالي دارد، من در غيب مرتبه سلوک او را مناسب يافتم، با شيخ ابوالحسن خرقاني، و آن شيخ رضي الدين علي لالا را با سلطان بايزيد بسطامي قدس الله تعالي ارواحهم". عبدالرحمن جامي نوشته است: "روزي شيخ سعدالدين حموي به جوزفان (جوزجان) رسيد؛ کسي فرستاد و شيخ احمد را طلب داشت. شيخ احمد نيت عزلت کرده بود، نيامد، باز کس فرستاد که مي بايد آمد که مرا اشارتي رسيده است که چون از جهت تو شيخ علي اجازت نامه نوشته من نيز بنويسم. شيخ احمد جواب فرستاد که من خداي تعالي را با اجازت نامه نخواهم پرستيد. شيخ رکن الدين علاءالدوله گفته که اين سخن مرا از وي بسيار خوش آمده است."

وقتي شيخ جمال الدين احمد، يکي از مريدان را ديد که مراقبه کرده بود، کفش بيرون کرد و چند کفش محکم در پس گردن او بزد. مريد گفت مراقبه کرده ام، شيخ چرا رنجش مي نمايند؟ فرمود: مراقبه کسي را بود که هفته اي طعام نخورده باشد، چون آواز پائي بشنود در خاطرش نيايد که اين کس براي من طعام مي آورد. وفات شيخ جمال الدين احمد جوزجاني را در سال 669 هجري ثبت کرده اند.