داود بلخي

داود بلخي از مشايخ بزرگ تصوف ايران در قرن دوم هجري است. وي در خراسان نشو و نما يافته و در اقصي نقاط عراق و عربستان به سياحت پرداخته است. عبدالرحمن جامي درباره او مينويسد: « از قدماء مشايخ خراسان است. ابراهيم ادهم گويد که در ميان کوفه و مکه با مردي مصاحب شدم چون فريضه نماز شام گذارد، بعد از آن دو رکعت سبک گذارد و در زير لب سخني گفت. از جانب دست راست وي کاسه اي تريد و کوزه آب پيدا آمد، خود بخورد و مرا نيز داد. اين قصه را با يکي از مشايخ که صاحب آيات و کرامات بود بگفتم، گفت: اي فرزند! وي برادر من داود است؛ حال وي چندان بگفت و هر که در آن مجلس بود بگريست. پس گفت: وي از ديه اي از ديه هاي بلخ است که آن ديه بر ساير بقاع افتخار دارد و داود از وي است. پس از آن شيخ از من پرسيد که ترا چه آموخت؟ گفتم: اسم اعظم. گفت کدام است؟ گفتم: آن در دل من از آن بزرگتر است که بر زبان بگذارم.»