سيف الدين صوفي

شيخ سيف الدين ابوالمعالي سعيد پسر مظفر فامذي باخرزي ملقب به شيخ العالم و معروف به "سيف الدين صوفي" متولد سال 586 هجري از مشايخ عرفان در اواخر قرن ششم و اوايل قرن هفتم هجري است. وي از شاگردان شيخ نجم الدين کبري بوده و پس از شهادت استاد خود در فتنه مغول از خوارزم به ماوراءالنهر رفته و بازمانده عمر خود را در آن ديار گذرانده. از عارفان بزرگ خراسان به شمار آمده و سرانجام در سال 659 هجري زندگي را بدرود گفته است. در سرودن شعر فارسي نيز زبردست بوده و رباعيات معروفي سروده که بعضي از آنها باقي است. رساله اي نيز در عشق نوشته است.