خواجه علي راميثـني

خواجه علي راميثني معروف به خواجه عزيزان از عارفان مشهور اواخر قرن هفتم و اوايل قرن هشتم هجري است. وي از مردم راميثن، قصبه اي واقع در دو فرسنگي بخارا بوده و از مشايخ طريقه نقشبندي است. در نفحات الانس جامي و رشحات عين الحيات علي بن حسين واعظ کاشفي و رياض العارفين رضاقلي هدايت "خواجه علي رامتيني" ثبت شده است، ولي در اصل همان راميتن و راميثن است زيرا خود گفته است:

خواهي که بحق رسي بيارام اي تن وندر طلب دوست بياران ميتن

خواهي مدد از روح عزيزان يابي پا از سر خود ساز بيارا ميتن

عبدالرحمان جامي درباره او چنين نوشته است: «وي از خلفاي خواجه محمود است و لقب ايشان در اين سلسله حضرت عزيزان است و ايشان را مقامات عاليه و کرامات ظاهره بسيار بوده و به صنعت بافندگي مشغول مي بوده اند و اين فقير از بعضي اکابر چنين استماع دارد که اشارت به ايشان است، آنچه مولانا جلال الدين رومي قدس سره در غزليات خود فرموده است:

گر نه علم حال فوق قال بودي کي شدي بنده اعيان بخارا خواجه نساج را

قبر ايشان در خوارزم "گرگانج" مشهور است.»

وفات خواجه علي راميثني را در سال 721 هجري ثبت کرده اند. بعضي رباعيات عارفانه به زبان فارسي و رساله اي در طريقه تصوف و کتابي بنام "محبوب العارفين" از وي بجا مانده است. رباعي زير از اوست:

با هر که نشستي و نشد جمع دلت وز تو نرميد زحمت آب و گلت

زينهار ز صحبتش گريزان ميـبــــاش ور نه نکند روح عزيزان بهلـت