مردم ايران با توجه به فرهنگ و پيشينه تاريخي بومي خويش مراسم فرهنگي، مذهبي و جشن هاي خاصي دارند و در اين ميان تنوع و رنگارنگي آيين هاي ويژه ماه مبارک رمضان که در منطقه آذربايجان «اوروشلوخ» گفته مي شود نيز زيبايي هاي خاص خود را دارد.
کلمه «اروج» يا «اروش» به زبان ترکي عبارتي است که به مفهوم روزه و روزه داري استفاده مي شود. در اين ميان آنچه که در ميان اجراي اعمال عبادي و شرعي رمضان در رفتارها و کنش روزمره مردم بيشتر به چشم مي‌خورد تغيير رفتار و منش آنها و سيل دعوت به افطارها است. مراسم افطاردهي در آذربايجان شرقي از هفته دوم ماه رمضان مرسوم است و معمولا افراد فاميل و همچنين فقرا را به مراسم افطاري دعوت مي‌کنند و اين دعوت کردن ها از ميانه شعبان شروع مي شود و تا آخرين روزهاي ماه مبارک رمضان ادامه دارد.
اوباشدان
سحري خوردن و سحري بلند شدن در آذربايجان و به ويژه در روستاهاي آن آداب مخصوص به خود را دارد. هنوز هم که هنوز است روستاييان و عشاير آذربايجان با صداي ضربه همسايه بر ديوار خانه شان از خواب بيدار مي شوند و اين زنجيره خبر رساني باعث مي شود هيچکس خواب نماند.اگر سحرگاهان که در روستاهاي دور افتاده آذربايجان بر روي پشت بام خانه اي قرار بگيريد مي بينيد که چه شور و نشاط خاص اين لحظات در روستاها حاکم است. چراغ خانه ها يکي يکي روشن مي شوند همسايه‌هاي ديوار به ديوار زنجير وار يکديگر را به سحري خوردن دعوت مي کنند. وسيله آگاه شدن مردم از اوقات شرعي هم موذنهاي روستايي هستند که در کوچه ها مي چرخند و وقت افطار را اعلام مي کنند.
رويت هلال ماه
در آذربايجان رسم است که بزرگترها بعد از رويت هلال ماه رمضان، به چهره يک کودک معصوم يا يک فرد مومن و نمازخوان نگاه کنند و اعتقاد دارند که نگريستن به صورت آدمهاي بي‌نماز و روزه‌خوار، خوش يمني درپي نخواهد داشت. نگاه کردن به آيينه و فرستادن صلوات بر محمد و آل محمد (ص) بعد از رويت هلال ماه هنوز هم به عنوان يک رسم در بين پيرمردان مناطق روستايي استان مرسوم است.اين عادت بر اين اعتقاد مبتني است که بايد در ماه رمضان دل مومن همچون آيينه صاف و روشن باشد و از ناپاکي ها صيقل يابد، پيرمردان براي اين منظور همواره آئينه کوچکي در درون جيب خود داشتند و بعد از اينکه خود به رويت آيينه مي‌پرداختند با فرستادن صلوات چندين بار آئينه را به دور خود و اهل خانواده مي‌چرخاندند.
کيسه لعن ابن‌ملجم
رسم کيسه‌دوزي 27 ماه رمضان که هنوز در برخي مناطق اين استان زنده است. معروف است که روز 27 ماه رمضان شب قصاص ابن ملجم است، در اين روز زنان برخي مناطق کيسه‌اي مي‌دوزند که به کيسه لعن ابن ملجم يا کيسه مراد معروف است، در شب بيست و هفتم ماه رمضان با هر سوزني که به اين کيسه مي‌زنند، يک بار به ابن ملجم لعنت مي‌فرستند.
غذاها و شيريني هاي مخصوص
سفره‌هاي افطاري در تبريز به تنوع غذايي معروفند. در اين ميان فرني، شير برنج، انواع دلمه، کتلت، کوکو، سالاد، ختايي، اهري، حلوا، پنير، سبزي، خرماهاي تزئين شده با گردو و پودر گردو، انواع مربا و حليم ها پاي ثابت سفره ها هستند. زنان آذربايجاني لذيذترين و خوشمزه ترين کلوچه ها ، نان ها و کيک ها و شيريني ها را براي مهمانان روزه دار خود تدارک مي‌بينند.آنها چند روز قبل از آغاز ماه مبارک رمضان فطيري به نام «نزيه» درست مي‌کنند. «نزيه» نام نوعي نان شيريني خاص محلي مغزدار است که روي آن با چنگال و ته استکان تزئين شده و به منظور قرار گرفتن سر سفره ي افطار، فقط در ماه مبارک پخت مي شود که بسيار خوشمزه است. «ختايي» هم شيريني خانگي مخصوص رمضان است که در حال حاضر نيز تنها يک واحد توليدي در تبريز دارد. مواد اوليه اين نوع شيريني نوعي خمير حصيري شکل است که به شکل دلمه با ترکيب پودر گردو، دارچين و .... تهيه مي شود.
فراوري:الهام مرادي
بخش گردشگري تبيان
0 نظرات:
ارسال یک نظر