از دیدگاه پیروان مکتب آفرینشی دوگانگی آمده در گات ها یک نظام آفرینشی تفسیر شده که در آن سپنتامینو خوبی ها را می افزادید و ضد آن که انگره مینو باشد بدی ها را پدید می آورد این دو روان تولید کننده از روز اول ازل بوده اند ولی سرانجام نیروی خوبی بر بدی چیره میشود. پیروان این مکتب میگویند منظور از بند۳یسنا۳۰ دوگانگی آفرینشی است و آن را به یک نظام آفرینشی تفسیر میکنند که در آن دو نیرو با روان ازلی خوبی و بدی را به وجود می آورند و رو در رویی و جنگ بین آفریدگان(مخلوقات) آنها است تفاوت دو کتب آفرینشی و منشی اساسی و وابسته به آغاز نهاد و اهمیت اهریمن در جهان است. مکتب آفرینشی اهریمن یا انگره مینو را یک واقعیت خارجی و مستقلی از انسان می داند.
پیروان مکتب دوگانگی آفرینشی این گونه استدلال میکنند:
۱: آغاز در بند ۳یسنا۳۰ اشاره به آغاز آفرینش دارد( این مطلب تفسیر پیروان این مکتب از این بند است). در پاره ای از ادبیات دینی که سده ها پس از زرتشت و به دست برخی از موبدان نوشته شده است مانند کتاب های وندیدا و بند هشن بندهایی است که این نظریه را تقویت میکند. که درواقع برداشت های فکری خود آن نویسندگان از گات ها و یسنه میباشد.اما در عین حال در این کتاب ها گفته شده که اهریمن پدیده نیست و اصالت ندارد.
۲:در کتابهایی که در بالا نام برده شده پذیرفته اند که اهورامزدا خدای خوبی و سازندگی است. او بدی را خلق نکرده است و ویرانی ها از او نیست.( اما تصور این که اهریمن تاریکی و بدی را آفریده خلاف نص صریح گات هاست. در گات ها بند۵یسنای۴۴ این گونه آمده: اهورامزدا هم آفریننده روشنایی و هم تاریکی است) البته مکتب دوگانگی آفرینشی سالهای سال است در ایران دیگر پیروانی ندارد.
در کتابهای وندیدا و بند هشن صحبت های بیشتری درباره دو مورد نوشته شده در بالا آمده که من به دلیل جلوگیری از بلند شدن زیاد متن آن را کوتاه کردم و به صورت خلاصه در بالا نوشتم.
منابع: اوستا / ترجمه جلیل دوستخواه///// کتاب دین نو از دین کهن/نوشته دکتر فرهنگ مهر///// کتاب زورواستر/ نوشته هنگینگ///// کتاب شناسایی زرتشت / نوشته مهربان خداوندی///
0 نظرات:
ارسال یک نظر