ماریتا یک یوزپلنگ آسیایی بود که در سال ۱۳۷۳ پس از زخمی‌شدن (و قتل دو برادر و خواهرش) توسط چند نفر از اهالی شهر بافقتوسط مأموران محیط زیست زنده‌گیری شد و تا هنگام مرگ خود در سال ۱۳۸۲ در پارک پردیسان تهران نگهداری می‌شد. شهرت ماریتا از آن جهت بود که وی در زمان خود تنها یوزپلنگ آسیایی در اسارت در سراسر جهان و نیز بازماندهٔ یکی از کشتارهای یوزپلنگبود که در جریان آن دو برادر و خواهرش نیز به قتل رسیده بودند. ماریتا تمام عمر خود را بدون جفت و در تنهایی در قفس بزرگی در پارک پردیسان سپری کرد و تنها دوست او یکی از نگهبانان پارک بود که مسئولیت نگهداری و تغذیه او را بر عهده داشت. غذای ماریتا فقط از گوشت الاغ و گاهی خرگوش زنده تشکیل می‌شد.
دوران حیات ماریتا همزمان با آغاز پروژه حفاظت از یوزپلنگ آسیایی در ایران بود. یوزپلنگ آسیایی یک زیرگونه به‌شدت در معرض خطر انقراض به شمار می‌رود که در حیات وحش نیز تنها چند ده قلاده از آن در کویر مرکزی ایران باقی مانده‌است.
زنده‌گیری
در ۹ شهریور ۱۳۷۳ یک یوزپلنگ ماده که به همراه سه توله‌اش برای خوردن آب به نزدیکی شهر بافق آمده بودند مورد حمله چند فرد غیربومی با چوب و سنگ قرار گرفتند. در این ماجرا دو توله یوز کشته شدند، ماده یوز زخمی فرار کرد و تنها یک توله توسط محیط بانان نجات یافت که با نام ماریتا تا سال ۱۳۸۲ در پارک پردیسان تهران زندگی می کرد.
از سال ۱۳۸۶ با ابتکار انجمن یوزپلنگ ایرانی ۹ شهریور به عنوان روز ملی یوزپلنگ پیشنهاد گردید و در سراسر جهان بزرگداشتی به مناسبت این روز برای حفظ یوزپلنگ در حال انقراض ایران انجام شد.
0 نظرات:
ارسال یک نظر