ریشهر در استان بوشهر

ریشهر در 8 کیلومتری جنوب شهر بوشهر واقع شده است . قدمت آثار کشف شده آن به هزاره سوم تا هزاره اول پیش از میلاد می رسد .

آثار مکشوف در سال های 1872 تا 1877 میلادی و نتایج اکتشافات باستان شناسان فرانسوی به سرپرستی پزار در سال 1914 میلادی که شامل کتیبه های میخی عهد « شو تروک ناخنوته » و آثار بنا ها و اشیا مفرغی و سفال های نقش داراست ، نشان می دهد که ریشهر از هزاره دوم پیش از میلاد یکی از شهر های مهم امپراتوری عیلام بوده است . از آجر نوشته های عیلامی معلوم می شود که این شهر در آن عصر به نام « لیان » خوانده می شده است . ظاهرا لیان به سبب موقعیت خاص جغرافیایی یکی از حلقه های ارتباطی تمدن های خاور و باختر دنیای قدیم بوده است چرا که مرزهای جنوبی فلات ایران به سبب هم جواری با دریا و سایر شرایط جغرافیایی به ساکنان فلات هند اجازه می داد که از آب های ساحلی، برای ارتباط تجاری با تمدن های ایران و دشت بین النهرین استفاده کنند . نام ریشهر خلاصه شده « ریوارد اردشیر » است .
اردشیر بابکان شهر های متعددی در زمان حکومت خود برپا نمود که در واقع ریوارد اردشیر یکی از آن ها می باشد که می توان گفت تجدید بنای همان شهر لیان بوده است . این شهر در دوران ساسانیان یکی از مهم ترین مراکز علمی و ادبی محسوب می شد و در آن جا جماعتی از دانشمندان و نویسندگان جای داشتند . ریشهر بعد از اسلام تا سده هایی چند رونق داشت . گفته می شود که این شهر در قرن شانزدهم در حدود دو هزار خانه مسکونی داشته و دو منطقه باستانی « تل پی تل » و « شاه نشین » نیز در همان حوالی ریشهر شناسایی شده اند .
بوشهر و ریشهر و چند قریه دیگر در شبه جزیره ‌ای واقع که از سمت شمال محدود است به خور سلطانی و از مغرب به دری و از جنوب به خلیج کوچک هلیله . نوشته ‌اند که در زمان نادر شاه جمعیت ریشهر به بوشهر منتقل شد و در نتیجه ریشهر متروک بماند .
منطقه ریشهر در تاریخ 24 شهریور 1310 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است .

g-sh-k.blogfa.com