گردش زمین به دور خورشید و كروی بودن آن، اگر چه امروز موضوعی شناخته شده‌است و همگان به آن باور دارند، اما تا چند صد سال پیش از نظر اروپاییان یك موضوع ناشناخته بود و آن‌ها زمین را ثابت می‌پنداشتند كه خورشید به گرد آن می‌گردد. آنان به دلیل ناآشنا بودن با كتاب‌ها و منابع دینی و علمی دیگر نقاط جهان فكر می‌كردند كه برای نخستین بار گالیله توانسته است این موضوع را كشف‌كند و این اشتباه را برطرف سازد. در حالی كه چند هزار سال پیش از آن در اوستا به این موضوع اشاره شده‌است.
می‌گویند گالیله دانشمند ایتالیایی نخستین كسی است كه به كروی بودن زمین و چرخیدن آن پی‌برده است.
هركس با شنیدن هر موضوعی كه به نحوی با حركت زمین، یا كروی بودن آن مربوط است، بی اختیار به یاد گالیله می‌افتد.
گالیله در سال 1564 میلادی در شهر پیزا، یكی از شهرهای ایتالیا به دنیا آمد و در هفتادوهشت سالگی در زادگاهش بدرود زندگانی گفت. این نشان می‌دهد كه گالیله بعد از سال 1564 پس از میلاد مسیح این سخن را گفته‌است.
ولی این سخن در هزاران سال پیش از گالیله در اوستا ذكر شده‌است.
در كتاب مقدس اوستا چندین بار از گرد بودن زمین و گردش آن گفت‌و‌گو شده و آن را با كلمه (سكارنا) به معنی گرد و گردنده و گوی مانند بودن بیان داشته‌است.
همچنین در آبان‌یشت قطعه (38) آمده‌است كه: «نریمان گرشاسب آرزو كرد كه در روی این زمین فراخ و گرد و گردنده دور كرانه بتازد و بر دشمن چیره شود»
و نیز در قطعه 95 مهریشت، از مهر یاد شده و آمده‌است كه: «مهر در هر غروب و آغاز شب به روی كره زمین می‌آید و دو كرانه این زمین فراخ گرد و گردنده دور كرانه را می‌پیماید.»
از ماهنامه زرتشتیان شماره نوروز سال 1353
۱۳۹۰ خرداد ۱, یکشنبه
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
0 نظرات:
ارسال یک نظر