نبرد گوگامل
از مصر اسكندر به طرف فرات عزیمت نمود و از رود مزبور گذشته وارد بین النهرین شد، پس از آن از دجله گذشته متابعت ساحل یسار آن را كرد تا در گوگامل نزدیك نینوای سابق و اربیل به لشگر داریوش برخورد.
از زمان عبور قشون اسكندر از فرات تا ورود آن به گوگامل، فرصت های خوبی برای داریوش پیش آمد ولی او از این مواقع هیچ استفاد نكرد. اولا جلگه بین النهرین برای عملیات سواره نظام ایرابن بسیار مساعد و با ترتیب دستجات متعدد ممكن بود، به سبك جنگ و گریز، صدمات زیاد به قشون اسكندر وارد و حركت آن را كند و بلكه مختل نمود. چنان كه پارتی ها در همین جا ها با همین ترتیب چند قرن بعد قشون رومی را بیچاره كرده فاتح شدند. ثانیا آب دجله در این موقع تند و عبور از آن مشكل بو و قشون ایران با داشتن تیر اندازان ماهر می توانست مانع عبور قشون اسكندر گردد، یا لااقل تلفات زیاد به آن وارد آورد.
در گوگامل جنگی در مرتبه سوم بین قشون ایران و اسكندر روی داد. سپاه ایران را یك میلیون نوشته اند، ولیكن باید اغراق باشد. این جا چند فیل جنگی هم تهیه كرده بودند ، قشون ایرانی در این دفعه ورزیده تر بود و وقتی كه جنگ در گرفت ایرانی ها در بعضی قسمت ها عرصه را بر مقدونی ها تنگ كردند، ولی فرماندهی داریوش در اینجا هم باعث هزیمت لشگر ایران شد.
توضیح آن كه چون اسكندر پافشاری قشون ایران را دید، حمله به انجایی كرد كه داریوش روی عرابه جنگی قرار گرفته بود و داریوش همین كه دید در حوالی او جنگ می شود فرار كرد و فرار او باعث فرار قسمتی شده، متدرجا به قسمت های دیگر سرایت نمود و جنگ به شكست ایرانی ها منتهی شد و حال آن كه در بعضی از قسمت ها پیشرفت با قشون ایران بود.
0 نظرات:
ارسال یک نظر