اهورامزدا واژه‌ای ترکیبی است و از اهورا و مزدا تشکیل شده است. در گاتاها گاهی اهورامزدا جدا از هم بکار رفته است. مزدا در بعضی بندهای گاتاها به معنی حافظه و به حافظه سپردن و به یاد داشتن است. این واژه در سانسکریت مَذِس، به معنی دانش و هوش می‌باشد. بنابراین وقتی که مزدا برای خدا به کار برده شده است از آن معنی هوشیار و آگاه و دانا برداشت کرده اند. اهورا نیز بمعنای سرور و بزرگ است پس اهورامزدا در مجموع به معنیِ سرورِ دانا است.
اهورامزدا آفریننده جهان است. مزدیسنان اهورا مزدا را می‌پرستند. اهورامزدا خالق و داور همهٔ چیزهای مادی و معنوی و نیز آفریننده روشنی و تاریکی و برقرار کننده نظم هستی است. او با اندیشیدن همه چیز را هستی بخشیده است پس در واقع او از عدم می‌آفریند و با خود تنهاست. برای اهورا مزدا در هرمزد یشت، در حدود شصت صفتِ نیک آورده شده و تقریباً همهٔ چیزهای خوب به وی منتسب شده است. همچنین او در مزدیسنا دارای شش صفتِ برجسته زیر است:
سپنتَه مَینیو یعنی مقدس‌ترین روان، خشثره ویرنه بگویش امروزی شهریور یعنی شهریار و پادشاهی که باید انتخاب و برگزیده شود، سپنتَه آرمیتی است یعنی پارسایی مقدس. هورتات بگویش امروزی خورداد بمعنی جامعیت و رسایی و امرتات جاودانگی و بی مرگی است. او اشه یعنی راستی و درستی و قانون ایزدی و پاکی است. همچنین وهومَنَه است به معنی خوب منش. این صفات در مزدیسنا به نامِ امشاسپندان خوانده می‌شوند و زمانی پنداشته می‌شد که ایزدانی جدا از اهورامزدا هستند اما چنین تفسیری از امشاسپندان در رابطه با اهورامزدا در گاتها یافت نمی‌شود.
در برخی بدعت های نادرست كه در دین زرتشت گذارده شده اهریمن را برادر و رقیب اهورامزدا نامیده اند(كه همین باعث می شود برخی افراد بی اطلاع به نقد های غیر معقول و غیر واقعی در دین زرتشت دست بزنند و آن را غیر الهی بدانند كه بدون شك نادرست است) كه در هیچ منبع زرتشتی به آن ذكر نشده است. در گاهان به طور مطلق اهریمن را همان اندیشه بد می دانند كه نیرویی در برابر اهورامزدا ندارد و رقیبی برای او محسوب نمی شود و هیچ توانی در برابر اهورامزدا ندارد.
برای اطلاعات بیشتر در همین مورد:
نگاه کنید به اوستا، یسنا ۲۸، بندِ یکم
نگاه کنید به اوستا، یسنا ۴۴
نگاه کنید به بندهشن فصل اول
نگاه کنید به گاتها، یسنا چهل و چهار، بندِ پنجم
كه معتبر ترین منابع زرتشتی اند.
0 نظرات:
ارسال یک نظر