اولين باغ چاي در ايران

مصرف چای در ایران خیلی زودتر از اروپا معمول بوده تاریخچه کشت و برداشت محصول آ ن به این شرح است :

در سال 1302 ه. ق. در زمان سلطنت " ناصرالدین شاه "، برای اولین بار " محمد حسین اصفهانی " اقداماتی برای وارد کردن تخم و بوته چای بعمل آورد ولی به نتیجه نرسید. در سال 1319 ه.ق. "محمد میرزا کاشف السلطنه" چهار هزار نهال چای و چندین صندوق بذر آن را از "کانکرا" از راه سرحدات شمالی هند به بمبئی و از آنجا به بوشهر و سرانجام به تنکابن و دامنه کوههای لاهیجان رسانید. اگر چه او در سفر بعدی در اثر تصادف اتومبیل به دره سقوط کرد و کشته شد ولی باید به حق او را پدر چای ایران نامید .

پس از ورود تخم و نهالهای مذکور در نزدیکی لاهیجان زمینی را که متعلق به " میرزا کاظم خان لاهیجانی " بود، انتخاب و با قید اجاره به کشت تخم و نهالهای مذکور اقدام گردید و اولین باغ چای در ایران با خرج دولت دایر گشت.

پس از احداث باغ چای لاهیجان، در مقابل خدمت کاشف السلطنه، انحصار زراعت چای به موجب دستخط " مظفر الدین شاه " به مشارالالیه واگذار گردید و این انحصار تقریبأ تا مدت ده سال باقی و در طول این مدت کسی قادر به احداث باغ چای نبود، و چنانچه شنیده می شد که زارعی در منزل شخصی خود چند بوته نهال چای غرس نموده است به وسیله حکومت تعقیب و به مجازات می رسید.