Angalyun برگردان پارسي نام انجيل ماني است. اين اثر، مهمترين كتاب از شش كتابي دانسته ميشود كه مجموعه كتابهاي مقدس دين مانوي را تشكيل ميدادند. كتاب انجيل، در بالاي معروفترين فهرستهاي اين كتابها، چه در منابع مانوي، چه ضد مانوي، و چه بيطرف، قرار دارد. به مانند همهي آثار مانوي، به جز شاپورگان پارسي ميانهاي، انجيل به زبان آرامي شرقي مادري نويسنده نوشته شده بود. اين اثر صرفاً انجيل خوانده نميشد، بل كه همواره "انجيل زنده" (پارسي ميانه: ewangelyon zindag) يا "انجيل بزرگ" ناميده شده است. زبور قبطي مانوي، اين اثر را "شاه نوشتارها، انجيل بزرگ وي (= ماني)، عهد جديد او، مائدهي آسمانها" ميخواند.
اين كتاب به بيست و دو فصل، مطابق با بيست و دو حرف الفباي سرياني تقسيم ميشد. از محتواي انجيل ماني آگاهي دقيقي در دست نيست و تنها پارههايي از متن آن بر جاي مانده است: در پارههاي پارسي ميانهاي معروف به M17, 172I, 733 (فقط داراي واژههاي "بر زمين و …")؛ در پارههاي چاپ نشدهي M644, 5439؛ و سطوري از سرآغاز آن به زبان يوناني، كه در مجموعه دستنوشتههاي مانوي (Mani-Codex) كلن يافته شده است. *
نمونهاي از سرودهاي مانوي:
فراز آي سوي من اي مسيح زنده! // سوي من فراز اي روشنايي روز!
تن پليد دشمن را از خود ستردهام، // خانهگاه ظلمت كه سرشار از ترس است
بيگانگان تلخوش بر ضد من شوريدهاند // چونان شيري كه بر ورزا چنگ درانداخته است
آه، اي بخشايشگر، اي فارقليط، تو را فرا ميخوانم! // تا به هنگام ترس، به من روي كني.
زنجيرهاي چند لايه را از خويشتن ستردهام // زنجيرهايي كه هماره روحام را به بند كرده بودند.
شهوت شيرين را نچشيدهام، كه براي من تلخ است // … آتش خوردن و نوشيدن را چنان تاب آوردهام // كه بر من چيره نگردد.
دَهشهاي ماده را به دور افكندهام // و يوغ شيرينات را به پرهيزگاري پذيرا شدم
به جست و جوي تو گام ميسپارم // سه دهش خويش را به من ببخش! // هماره گزيدگان و ديناورانات را پاسدار!
… داور راستي // پيروزي را پذيرا شدم
روشني خداوندگارم بر من درخشيده است، تنها من // … و تاريكي را از خويشتن ستردهام
آن ِ تو پرهيزگاري است، آه اي فارقليط! // چه مرا به اِئونهاي روشني فراز بردهاي
شكوه و پيروزي بر خداوندگار ما فارقليط // و برگزيدگان مقدساش و روح خجستهي مريم **
* J. P. Asmussen, "Angalyun", Encyclopaedia Iranica, vol. II, 1987, p. 31
** زبور مانوي: چارلز آلبري، ترجمهي ابوالقاسم اسماعيلپور، انتشارات فكر روز، 1375، ص 53-
۱۳۹۰ تیر ۹, پنجشنبه
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
0 نظرات:
ارسال یک نظر