لیدى ها از سواره نظام قدرتمندی برخوردار بوده و به دلیل ثروت فراوان از نیروهاى مزدور یونانى استفاده مى کردند.
کوروش پادشاه هخامنشی در 550 قبل از میلاد پس از تسخیر هگمتانه پایتخت مادها به نزدیکى مرزهاى لیدیه رسیده بود. کرزوس پادشاه لیدیه که از قدرت گرفتن پارس در شرق نگران بود، به خیال خود سعى کرد با پیشدستى در جنگ، با کمک سربازان مزدور یونانی، بابلى و مصرى از پیشرفت کوروش جلوگیرى کند.
درسال 549 قبل از میلاد ارتش های پارس و لیدی در فلات پتریوم درگیر نبرد شدند و اما پس از چند ماه جنگ ، هیچ یک از دو ارتش به پیروزی قاطع دست نیافت.کرزوس شاه لیدیه مرتکب اشتباه بزرگی شد و به تصور اینکه با فرا رسیدن زمستان جنگ متوقف می شود به شهر سارد ، پایتخت کشورش بازگشت.
بر اساس برخی دیگر از روایات تاریخی کرزوس که متوجه شد قادر به شکست ارتش پارس نیست به شهر سارد فرار کرد تا در پناه حصارهای آن در برابر ارتش کوروش مقاومت کند.
کوروش در یک استراتژی جنگی خطوط تدارکاتى خود را طولانى کرده و آن را تا سارد در غرب آسیاى صغیر امتداد داد.
کرزوس تصمیم گرفت از شهر سارد خارج شده و بار دیگر به مصاف کوروش برود. در سال 548 قبل از میلاد جنگ در دشت هرموس میان ارتش های پارس و لیدی در گرفت و در این جنگ سپاهیان کرزوس به سختی شکست خوردند.
کرزوس و باقیمانده سپاهش بار دیگر در پشت حصارهای شهر سارد پناه گرفتند. ارتش کوروش سارد که دارای حصارهایی محکم بود را محاصره کرد. تا اینکه بخشی از سربازان هخامنشی موفق به رخنه در داخل شهر سارد شده و دروازه ها را به روی ارتش کوروش گشودند.
کوروش در اندک مدتی شهر سارد را فتح کرد و خاک لیدیه را به قلمرو کشور هخامنشی منضم کرد. کوروش از قتل کرزوس خودداری کرده اما گنجینه های افسانه ای لیدیه را تصرف کرد.
کوروش ، پادشاه هخامنشی با فتح لیدیه توانست آسیای صغیر را متصرف شده و امپراتوری بابل به جزیره ای در میان قلمرو هخامنشی مبدل شد. سرانجام بابل نیز به دست کوروش فتح شد و کشور هخامنشی چنان وسعتی یافت که تا آن زمان هیچ دولتی به این اندازه وسعت و قدرت نداشت.
برگرفته از تاریخ ایران باستان
0 نظرات:
ارسال یک نظر