«بامشاد» موسيقي‌دان و خنياگري در دربار خسرو پرويز (628-591 م.) بوده است كه نام‌اش هماره با نام «باربد» در شعري از شاعر بزرگ ايراني، منوچهري دامغاني (ديوان، ويراسته‌ي دبير سياقي، 1347، ص 19) ياد گرديده است:
مرغْ دل‌انگيز گشت، بادْ سمن‌بيز گشت
بلبل شب‌خيز گشت، كبك گلو برگشاد
بلبل باغي به باغ، دوش نوايي بزد
خوب‌تر از باربد، خوب‌تر از «بامشاد»
وقت سحرگه چكاو، خوش بزند در تكاو
ساعتگي گنج گاو، ساعتكي گنج باد
واژه‌نامه‌هاي فارسي اظهار مي‌دارند كه بامشاد موسيقي‌داني مشهور هم‌چون باربد بوده است (لغت‌نامه‌ي دهخدا، ذيل بامشاد).
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
بنده سؤالی داشتم، بر اساس نوشته های کانون محققین کاغذ در شهر درسدن آلمان کاغذ در سال ۱۵۰ هجری قمری، یعنی حدود ۱۴۰ سال بعد از ورود اعراب به ایران، وارد ایران شده. پس اینگونه اطلاعات با صطلاح دقیق چگونه بدست نویسنده این مطلب رسیده. آیا اینگونه تاریخ سازی فقط برای خوشامدن به مذاق ما ایرانیها نیست؟