بهرام پژدو، شاعر زرتشتي

بهرام پَژدو شاعر پارسي سده‌ي 13م. / 7 ق. و پدر شاعر پارسي معروف، زردشت بهرام (نيمه‌ي دوم سده‌ي 13م./ 7 ق.) بود. زردشت از پدر درگذشته‌اش در ارداويراف‌نامه‌ي منظوم خود به عنوان مردي دبير (قرائت ديگر: طبيب)، هيربد، ستاره‌شناس و كسي كه به زبان‌هاي دري و پهلوي خوب شعر مي‌گفت، ياد مي‌كند. تنها اثر بازمانده‌ي بهرام، يك شعر فارسي 330 بيتي در بحر هجز به نام «بهاريات» است، كه در 14 اسفندارمد 626 يزدگردي (1257 م. / 655 ق.) به پايان رسيده است. اين شعر حاوي وصفي درباره‌ي زيبايي بهار و نوروز، و ستايش شاهاني كه دين زرتشتي را رواج داده بودند، رهبران آن، اشو زرتشت درگذشته، و نيز كساني كه شاعر را به ياد مي‌آورند و شعر او را رونويسي مي‌كنند، است. با وجود اين، ارزش ادبي اين شعر اندك است و به طور ضعيفي سروده شده است.
تنها دست‌نويس بازمانده‌ي بهاريات در مجموعه‌اي واقع در كتاب‌خانه‌ي عمومي لنينگراد جاي دارد. اين مجموعه شامل 512 برگ است و ميان سال‌هاي 55-1653 م. / 66-1064 ق. رونويسي شده است. بهاريات برگ‌هاي 223-219 آن را دربر مي‌گيرد (ارداويراف‌نامه‌‌ي منظوم، مقدم بر آن است) و داراي تاريخ 1654م. / 1056 ق. است.