پارک جنگلی سیسنگان ( سی سنگان ) نوشهر در سال ۱۳۴۴ هجری شمسی توسط مرحوم مهندس سعیدی آشتیانی طراحی و ایجاد شد . این پارک علاوه بر جاذبه های گردشگری و توریستی ، سیاست حفظ و حراست از گونه های نادر و حفاظت شده گیاه شمشاد را به طور جدی دنبال می کند . این پارک یک جنگل نمونه و طبیعی از جنگل های جلگه ای شمال ایران است که ترکیب و تنوع گونه های درختی آن جذابیت دارد . در این پارک جنگلی درختان بلوط با قطر بیش از دو متر و همچنین گونه های شمشاد و افرا دیده می شود و مساحت قابل توجه و در کنار دریا بودن ، به آن زیبایی کم نظیری داده است . تنوع گونه ای و طبیعی بودن در پارک جنگلی سی سنگان ، در مقایسه با پارک جنگلی نور و موارد مشابه بیشتر است و اشکوب بندی بالاتری دارد .
موقعیت جغرافیایی
این پارک که در ۲۷ کیلومتری جاده نوشهر به نور قرار دارد ، از شمال به دریای خزر ، از جنوب به سلسله جبال البرز ، از غرب به روستای توسکاتک و از شرق به روستای صلاح الدین کلا محدود می شود . مساحت این پارک در حدود ۶۰۲ هکتار است و زیستگاه انواع گونه های درختی ، درختچه ای خشبی و علفی و جانوری است .
پارک جنگلی سی سنگان با مساحت ۶۰۲ هکتار در ۲۷ کیلومتری شرق نوشهر واقع است و از نظر پوشش گیاهی و جذب گردشگر ، از پارک های شاخص کشور محسوب می شود .
از ساحل دریای خزر تا ارتفاع ۵۰ متری از سطح دریا امتداد دارد و دارای آب و هوای مرطوب ، با زمستان ملایم و میانگین بارندگی سالانه ۱۱۰۰ میلی متر است .
پارک جنگلی سی سنگان یکی از بهترین و با ارزش ترین پارک های جنگلی شمال کشور است که بخشی از آن ذخیره گاه و بخش دیگر تفرجگاه در نظر گرفته شده است .
قسمت جنوبی پارک جنگلی سی سنگان بکر تر است و هیچ نوع مداخله پرورشی و قطع درخت در آن انجام نشده است .
بخش های پارک
به طور کلی محوطه پارک از نظر توزیع گیاهی به سه بخش ساحلی ، جنوبی و غربی تقسیم می شود .
بخش ساحلی
در بخش ساحلی که به مساحت ۳۰ هکتار در حاشیه جاده کناره قرار دارد ، درختان و درختچه هایی همچون توسکا ، لَرگ ، بلوط ، آزاد ، لیلَکی [ lilaki ] ، انجیر ، داغداغان ، انار ، ازگیل ، شیردار ، جَل ، خُرمندی ، توسکای قشلاقی ، سرخ ولیک ، نمدار ، شب خسب ، گوجه جنگلی ، ازگیل و گلابی جنگلی ، توت ، بلند مازو ، پلت ، اُوجا ، انجیلی ، سیاه تَلُو ، سیاه ال و سیاه اربه دیده می شود .
بخش جنوبی
در این بخش تیپ انبوه شمشاد وجود دارد .
بخش غربی
در بخش غربی جامعه بلوط - ممرزستان و در حد انتهای غربی و قسمتی از جنوب پارک ، جامعه انجیلی - ممرزستان و جامعه بلوط - ممرزستان در مرز تیپ ها با شمشاد ، آمیخته است .
گیاهان بوته ای و علفی این بوستان شامل بنفشه سه رنگ ، پونه ، پرسیاوشان ، نگون سار ( سیکلامن ) ، داردوست ، پامچال ، سرخس ، زنگی دارو ، مَتامَتّی ( گل راعی ) ، جَگن ( کارکس ) ، اَزمَلَک ، تیره گندمیان ، کنگر ، پنیرک ، پیچک ، همیشک ، شبدر ، کوله خاس ، نیلوفر ، یونجه و تمشک است .
گونه های جانوری
در این پارک پستاندارانی چون شُوکا ، مَرال ، خرس قهوه ای ، پلنگ ، روباه ، گربه جنگلی ، گراز و شغال دیده می شود . دوزیستانی چون غوک و وزغ و سمندر و خزندگانی چون انواع مار ، از دیگر جانواران پارک جنگلی سی سنگان هستند .
امکانات
اکنون دو ورودی با پنج نگهبانی ، یک اتاقک اطلاعات ، دو دستگاه واحد مسکونی ، فروشگاه ، پناهگاه بزرگ ، محوطه خورگشت ( پیک نیک ) ، محوطه اردو ( کمپینگ ) ، پارک کودک ، ۱۳ دستگاه سرویس بهداشتی با ۷۵ دهانه ، سکوی آبخوری و ساختمان نمایشگاه دائم منابع طبیعی در پارک سی سنگان وجود دارد .
jangalhayeshomal.persianblog.ir ، wikipedia.org
تو آثارتون از آذربایجان چیزی ندیدم!!!! یعنی واقعا تو آذربایجان چیزی نیست.!!!!