پُل مُحَمَّد حَسَن خان بيهقی پلی قدیمی و چوبی است بر روی بابل رود در استان مازندران در شمال ایران می باشد که مسعود غزنوی در لشکر کشی اش به مازندران از آن به سختی گذشت ياد می کند . بعد ها نصيرالدوله شاه غازی ( 558- 536 ) زربه بخروار ها ريخته بود و پلی از خشت و آهک بنا کرد که تا عهد زنديه باقی بود و احتمالاً همان پلی است که ظهير الدين مرعشی از آن بعنوان گذرگاه زيار ياد می کند . در اوايل حکمرانی کريم خان زند در سال 1146 به امر محمد حسن خان جد آقا محمد خان قاجار ، که در آشفته بازار سياسی آن عهد حکومت مستقلی برای خود در مازندران ساخته بود و بعد ها به دست کريم خان زند کشته شد با صرف دوازده هزار تومان پل با شکوهی بر سر راه قديم بارفروش و آمل بنا شد که 140 متر درازا و 5 تا 6 متر پهنا و 8 متر ارتفاع و 8 چشمه ( طاق ) دارد ، 6 چشمه اصلی آن بزرگتر و دهانه هر يک 755 سانتيمتر است و دو چشمه فرعی آن در طرف اين شش چشمه قرار دارد که کوچکتر است كه ارتفاع آن از بستر رودخانه 11 متر است و پهنای هر يک از آن دو 410 سانتيمتر است . پل محمد حسن خان در زمان رضاخان تعمير شد . تا سال 1343 ارتباط بابل و آمل از طريق همين پل ممکن بود تا اينکه در اين سال راه جديد که از سوی غرب شهر آغاز می شد ساخته شد .
پل محمد حسن خان از يادگار های مهم تاريخ عهد زنديه است و هنوز هم يکی از مهمترين پل های استان مازندران از نظر مسايل اقتصادی ، اجتماعی و ارتباطی به شمار می رود . این پل در مسیرجاده قدیم بابل به آمل قرار دارد با این که سالیان زیادی از قدمت آن می گذرد کماکان پابر جاست و ماشین های سنگین از آن عبور می کنند و از همین مسیر و پل محمد حسن خان به شهر گتاب و روستای زعفرنکلا می روند .
نکته جالب در ساخت این پل استفاده از سفیده تخم مرغ در ملات می باشد .
mazandsea.blogfa.com ، wikipedia.org
0 نظرات:
ارسال یک نظر