کرکوشاه یا کرکویه ، عبارت است از بقایای یک آتشکده مربوط به دوران هخامنشی ، که شامل یک دیوار خشتی – چینه ای از یک برج دفاعی شهر باستانی است . این آثار شامل تعدادی از بناه های بزرگ و کوچک است . این بخش دارای تالاری به طول ۱۱ متر و عرض ۸/۵ متر است .
کرکویه توسط نویسندگان دوران اسلامی در کتب قدیمی تشریح شده است . استخری کرکویه را نخستین راهی می داند که سیستان را به هرات متصل می کند و بنا به گفته همین جغرافی نویس کرکویه در سه فرسنگی زرنج یا زرنک ( سیستان ) واقع شده است .
یاقوت حموی نیزدر باره آتشکده کرکویه نوشته است شهری از سیستان بوده و آتشکده ای که نزد زرتشتیان محترم شمرده می شد در آنجا قرا داشت .
آتش کرکویه را به کیخسرو نسبت داده اند و کرکویه تا سده هفتم هجری آبادان بوده است . بر اساس توصیفات مورخان دوران اسلامی ، این بنا دارای دو قبه بزرگ و بر هر قبه شاخی چون شاخ گاوی بزرگ ساخته بودند و آتشگاه در زیرآن دو قبه قرار داشت .
این آتشکده تا قرن 17 هجری که قزوینی آن را وصف کرده است بسیار خرم و زیبا بوده است ساخت آن به روزگار کیخسرو باز می گردد که بسیار کهن است .
0 نظرات:
ارسال یک نظر